Op de leeftijd van 77 jaar is overleden ds. A. Moerkerken, emerituspredikant te Capelle aan den IJssel.
Ds. A. Moerkerken werd geboren op 1 februari 1947 te Rotterdam-Zuid. Na het gymnasium studeerde hij theologie in Utrecht. In 1972 werd hij toegelaten door het curatorium en studeerde hij verder aan de 'Boezemsingel'.
Na twee jaar studie werd hij kandidaat gesteld. Hij nam het beroep van Nieuw Beijerland aan. In een interview in De Saambinder, onlangs, zei hij over deze gemeente: ‘We hadden het daar goed. Nieuw-Beijerland is mijn eerste liefde’.
Dertien jaar diende ds. Moerkerken in Nieuw-Beijerland. Toen volgde Gouda. Met de woorden vanuit 2 Korinthe 2: 15 en 16 deed hij intrede in deze gemeente: Want wij zijn Gode een goede reuk van Christus, in degenen, die zalig worden, en in degenen, die verloren gaan; Dezen wel een reuk des doods ten dode; maar genen een reuk des levens ten leven. En wie is tot deze dingen bekwaam?
In 1996 gaat ds. Moerkerken met emeritaat en wordt hij rector van de Theologische School, waaraan hij sinds 1980 al doceerde. Daarmee volgde hij ds. K. de Gier op. Hij vestigt zich dan in Capelle aan den IJssel (west) en is tot januari 2019 hulppredikant van deze gemeente. Over deze gemeente zei hij: ‘Die gemeente is ontzettend goed voor ons geweest. Capelle is niet mijn eerste liefde, maar wel mijn grote liefde’.
Op 23 juni 2017 neemt hij afscheid als rector van de Theologische School.
Een maand geleden herdacht ds. Moerkerken zijn 50-jarig jubileum als predikant. Het Reformatorisch Dagblad hield een interview met hem en stelde de vraag hoe hij naar de toekomst kijkt. Waarop hij kernachtig antwoordde: "Ik geloof dat als de Heere een mens stervensgenade geeft, Hij dat doet op Zijn tijd. En ook maar één keer. Ik besef steeds meer dat ik door de Jordaan moet, net als de kinderen Israëls. De rivier was toen vol aan beide oevers. Bruisend en wild. Hoe zouden ze daardoor moeten? En je weet hoe ze erdoor gegaan zijn, hè? Met de ark. Het besef dat we alleen in de Ark, in de Heere Jezus Christus, kunnen sterven, leeft sterk bij me.”