Zorgen, ziekten, zware operaties. Ze lopen als een rode draad door de kwarteeuw dat ds. J. Schipper in het ambt van predikant mag dienen. ‘En toch was er in alle moeite Zijn zorg en zegen. Zijn trouw is groot’.
‘Het was voor mij erg wennen op de Theologische School in Rotterdam’, zegt ds. Schipper nu. ‘Ik was 47 toen ik werd toegelaten en had al bijna vijfentwintig jaar in het onderwijs gewerkt. Ik was zelfs ouder dan twee van de drie docenten. En dan gewoon weer leerling zijn. Dat alleen al was een leerschool’.
Tegelijk zegt de in Scherpenzeel wonende emeritus-predikant dat hij het als een wijze besturing van de Heere ziet dat hij al de nodige levenswijsheid en ambtelijke ervaring had voordat hij student werd. In Veenendaal was hij in 1982 diaken geworden, in 1988 ouderling. ‘Daar heb ik een ambtelijke praktijkopleiding gehad’.
Ds. De Gier
Schipper werd in 1946 geboren in Leidschendam. Kerkelijk waren zijn ouders - oorspronkelijk afkomstig uit Zeeland - lid bij de Gereformeerde Gemeente van ’s-Gravenhage. Jarenlang zat hij daar onder de prediking van ds. K. de Gier. Over hem spreekt ds. Schipper nog steeds met waardering. Na zijn studie Nederlands werkte Schipper eerst in Rijswijk en nadien in Doorn. Vandaar dat hij in 1975 naar Veenendaal verhuisde. ‘Daar hebben mijn vrouw en ik een bijzonder gezegende tijd gehad. Soms denk ik: ‘Och, wierd ik derwaarts weer geleid’’.
Zes jaar lang liep Schipper met de roeping tot het ambt van predikant. ‘Ik had tal van bezwaren. Ik voelde me te oud. Ik had een mooie directiefunctie aan de Fruytier scholengemeenschap. Maar in 1994 kon ik er niet meer onderuit’.
Met dankbaarheid kijkt ds. Schipper terug op de studententijd. ‘Ik heb veel geleerd. En ook afgeleerd. Ik moest het toontje van de schoolmeester kwijtraken. We waren met drie studenten, met de broeders Van Krimpen en Schot. Met z’n drieën hadden we het heel goed. We waren heel verschillend, maar we voelden ons zeer aan elkaar verbonden’.
Langs de gemeenten
Niet alleen de lessen op school, ook het rondgaan langs de gemeenten heeft ds. Schipper als leerzaam ervaren. ‘Dat proponeren in de diverse gemeenten is een onmisbaar onderdeel van de opleiding. Je leert als student de breedte en de verscheidenheid van de gemeenten kennen’.
Drie gemeenten diende ds. Schipper, ’s-Gravenpolder (1998), Dirksland (2006) en Leerdam (2014). Als student voelde Schipper al een band met zijn eerste gemeente toen hij daar kort voor zijn kandidaatstelling moest spreken. ‘De Heere bepaalde me bij de woorden uit Genesis 31:3, waar Hij tot Jakob zegt: ‘Keer weder tot het land uwer vaderen en tot uw maagschap, en Ik zal met u zijn’. Ik zag dit als een aanwijzing, maar broeder Schot werd beroepen. Dus de weg leek afgesneden. De Heere kwam echter terug op Zijn woord uit de profetie van Ezechiël: ‘Daarna voerde Hij mij de weg naar het zuiden’. Tot mijn verwondering werd ik onmiddellijk na het bedanken van broeder Schot op tweetal gezet en alsnog beroepen.
In 2006 ging de weg naar Dirksland. ‘We hadden het in Zeeland goed. Maar de Heere sprak: ‘Volg mij’. De reikwijdte van die woorden konden we bij de verhuizing naar Flakkee niet bevroeden. In Dirksland hebben we de jaren van zorgen rondom de gezondheid van mijn vrouw beleefd. Reeds in ’s-Gravenpolder waren er signalen die erop wezen dat ze een ziekte bij zich droeg. Maar in Dirksland kwam de ernst ten volle openbaar. Uiteindelijk is ze in 2013 in verpleeghuis Salem overleden’.
“Er is een grote lege plaats in mijn leven gekomen. Mijn vrouw betekende ontzettend veel voor me. Maar er ligt een bodem in het verdriet. Zij mag nu haar Meester groot maken. Mijn vrouw eigende zich niet gemakkelijk iets toe. Nooit vergeet ik het moment dat ik in Dirksland het Heilig Avondmaal bediende en ik haar opeens zag komen. Iets wat ik op dat moment eigenlijk niet had verwacht’.
Graag was ds. Schipper langer in Dirksland gebleven. ‘Ook vanwege de hartelijke omgang met geoefende kinderen des Heeren’. Maar in 2014 beriep Leerdam hem voor de derde keer. ‘Eerder had ik wel bij een beroep van die gemeente gevoeld dat er aan me getrokken werd. Maar vanwege omstandigheden kon ik toen niet weg. Nu moest ik gaan’.
Ook het verblijf in Leerdam werd gestempeld door zorgen. Ds. Schipper werd zelf ernstig ziek. Twee maanden lang lag hij in het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Er werd voor zijn leven gevreesd. ‘Ik dacht nooit meer op de kansel te komen, totdat de Heere me beloofde dat ik niet zou sterven, maar leven en de daden des Heeren zou verkondigen. Dat heeft Hij waargemaakt. Eigenlijk had ik eerder met emeritaat moeten gaan. Maar ik vond het verdrietig voor Leerdam, een gemeente die me zo hartelijk had ontvangen en verzorgd, om zo snel te gaan. Vandaar dat ik pas in maart 2018 ging’.
Ds. Schipper zegt dankbaar te zijn als emeritus nog te kunnen preken, te catechiseren en her en der enige bijstand in het pastoraat te kunnen verlenen. ‘Eben Haëzer.’.
Bron: De Saambinder
Auteur: W.B. Kranendonk, Amersfoort
P.S. Ds. Schipper houdt op zondagmorgen 17 september een jubileumdienst in het kerkgebouw van 's Gravenpolder, zijn eerste gemeente.