Ds. P. Blok (99) overleden (met een "in memoriam" van ds. L. Blok)

Kandidaat P. Blok werd in 1959 tot predikant bevestigd door zijn broer wijlen ds. M. Blok. Zijn eerste gemeente was Dirksland. Hij diende deze gemeente tot 1980. Toen leidde de weg naar Capelle aan den IJssel. Hier was hij 6 jaar predikant. In 1986 werd hij predikant te Kootwijkerbroek. Tot aan zijn emeritaat in 2003 was hij aan deze gemeente verbonden. Ds. Blok was 82 jaar oud toen hij met emeritaat ging.

In augustus van dit jaar zou hij 60 jaar predikant zijn. Dat heeft hij niet meer mogen beleven. Maar hij heeft zijn wens verkregen.

In zijn ambtelijk leven was ds. Blok onder meer:

• lid van het Deputaatschap voor de Zending van (1967 - 1983) (algemeen adjunct tot 1981, voorzitter 1981-1983)
• voorzitter van het Deputaatschap Jeugdzorg (1968-1974)
• lid Curatorium van de Theologische School (1968-1992) (2^e secretaris tot 1980, secretaris 1980-1992)
• lid van het Deputaatschap Bijzondere Noden (1969-1974)
• lid van het Deputaatschap Bijbelverspreiding (1971-1983)
• voorzitter Landelijke Zendingscommissie (LZC) (1981-1983)
• bestuurslid CGO 1974-1992 (secretaris vanaf plm. 1981)
• bestuurslid GBS 1969-2015 (2^e voorzitter 1986-1990, voorzitter 1990-2015)
• voorzitter John Bunyanstichting
• voorzitter (later erevoorzitter) schoolbestuur Herkingen en 2^evoorzitter scholenraad Flakkee
• lid Raad van Toezicht Reformatorisch Dagblad

_______________________________________________________________________________________

IN MEMORIAM (door ds. L. Blok)

In de nacht van dinsdag op woensdag 3 juli was het Gods tijd om Zijn kind en knecht, ds. P. Blok, tot Zich te nemen. Hij is nu verlost en ingegaan in de plaats waar geen inwoner meer zal zeggen: &lsquo Ik ben ziek&rsquo . Hij mag nu eeuwig zingen van Gods goedertierenheden.

In de laatste weken sprak hij veel over de doortocht door de Jordaan. Omdat de priesters, staande in het water, de ark droegen, kwam er een ruime doorgang naar het beloofde land. Dat gaf hem troost in de laatste dagen van zijn leven. Ook citeerde hij regelmatig Psalm 138:4, naar de berijming van Datheen: &lsquo Gij zult mijn kruis eindigen hier Want goedertier, Zijt Gij gestadig Het werk Uwer handen zult Gij, Volvoeren vrij, O Heere genadig&rsquo .

Eé n jaar eerder, precies op deze datum, had onze geliefde oom de boodschap ontvangen een ongeneeslijke kwaal bij zich te dragen. Ondanks de afbraak van zijn lichaam in het achterliggende jaar heeft hij de gezegende leeftijd mogen bereiken van 99 jaar, waarbij hij, bijna tot het laatste toe, in de dienst des Heeren bezig is geweest. Ondanks zijn hoge leeftijd mocht hij de helderheid van geest behouden.

Het eerste punt

Op 20 augustus zou hij 60 jaar predikant zijn geweest. De Heere bepaalde hem bij Psalm 119:65: &lsquo Gij hebt bij Uw knecht goedgedaan, HEERE, naar Uw woord&rsquo .
Toen hij over deze woorden aan het mediteren was, kreeg hij sterk de behoefte om daarover nog een preek te schrijven. Helaas is hij niet verder gekomen dan het eerste punt.
Wanneer we zijn leven overzien, mogen we zeggen dat hij door genade zijn dienstwerk bepaald niet in ledigheid heeft doorgebracht. Wat is zijn arbeid in woord en geschrift omvangrijk geweest!
We denken daarbij ook aan het werk dat hij heeft verricht voor de Gereformeerde Bijbelstichting. Dit had de liefde van zijn hart. Vele jaren mocht hij als voorzitter functioneren. De Heere heeft zijn arbeid willen gebruiken tot zegen.
Hij sprak vaak over de raad Gods. Wat is dat ook in zijn persoonlijke leven en in zijn familieleven openbaar gekomen. Samen met zijn broer en onze vader, wijlen ds. M. Blok, was hij uit een onkerkelijk, werelds gezin getrokken, waarin muziek en toneel centraal stonden. Twee van de dertien kinderen Blok waren niet alleen verkoren tot kinderen Gods, maar ook om dienstknechten des Heeren te mogen zijn. Daar waren hij en vader vaak verwonderd over. Misschien mogen we hier ook noemen de bekering van zijn moeder op latere leeftijd. Zij mocht op 76-jarige leeftijd belijdenis doen en gedoopt worden.

Een grote plaats

Ds. P. Blok nam een grote plaats in bij velen van Gods kinderen, ook door de oefeningen die de Heere hem uit genade had geschonken. Hij kon dat vaak kort en duidelijk weergeven. Maar ondanks dat alles moest ook hij het inleven wat door hemzelf in het bijbels dagboek &lsquo Bij het geopende Woord &rsquo op 2 juli van dit jaar is geschreven: &lsquo Gods kinderen leven tot de laatste snik hier op deze wereld in wat het betekent om een gevallen mens te zijn. De waarachtige bekering is het sterven van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens. Dat is geen schermutseling van een ogenblik, maar een proces dat doorgaat tot de laatste snik toe&hellip De ouden spraken van é é n klomp zonde, die ze moeten meedragen tot de dood toe. Paulus komt in Romeinen 7 ook tot deze doorleving: &lsquo Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?&rsquo Het wonder is dat God Zich bemoeit met hopeloze gevallen&hellip &rsquo .
Moge de nagedachtenis van hem tot zegen zijn.

Ds. L. Blok, Gorinchem

Bron: Saambinder, week 28-2019