Melissant, een dorpje van ruim 2100 inwoners kent vijf kerken. Een daarvan is de Gereformeerde Gemeente, ontstaan in 1945. De gemeente herdenkt in 2020 dat ze 75 jaar mag bestaan.
Ontstaan
In 1863 werd de Hervormde dorpskerk van Melissant in gebruik genomen. Rond het einde van de negentiende eeuw begon echter een groepje mensen thuis een predicatie te lezen. Deze groep thuislezers groeide en onder leiding van C. Molenaar werd op zondag een predicatie gelezen in een huisje aan de Bouwdijk. Nadat dit enige tijd geduurd had en er kinderen geboren werden die niet gedoopt konden worden, besloot men aansluiting te zoeken bij de Nederduitsche Gereformeerde Gemeenten, volgelingen van ds. D. Bakker van ’s Gravenpolder. Ds. Bakker preekte vervolgens eenmaal per jaar in een schuur in Melissant. Deze diensten werden vanuit het hele eiland bezocht. Hierna werd de gemeente bediend door ds. M. Ruben, ds. L. Hubregtse en ds. G. van der Garde. Naast deze gemeente was er nog een andere groep dorpsgenoten die als Vrije Gereformeerde Gemeente bijeenkwam.
Samenvoeging
Tussen de Vrije Gereformeerde Gemeente en de Oud Nederduitsch Gereformeerde Gemeente was enige toenadering te bespeuren. Wanneer ds. Hubregtse in de schuur te Melissant preekte, hield de andere gemeente twee diensten in plaats van drie, zodat men in de gelegenheid was om ook ds. Hubregtse te horen. In februari 1911 verenigden de gemeenten zich, en vonden onderdak in het zogenaamde appelkerkje aan de Julianaweg. In 1933 besloot men zich aan te sluiten bij ds. W. Baaij te Tholen. Dit duurde tot 1945, toen ds. Baaij zich aansloot bij de Christelijke Gereformeerde Kerken.
Op 19 november 1945 hield de gemeente een ledenvergadering om te beslissen tot welk kerkverband men over wil gaan. In de voorafgaande weken werden uit drie verschillende kerkelijke richtingen leraars gehoord. Met grote meerderheid van stemmen werd besloten zich aan te sluiten bij de Gereformeerde Gemeenten. Op 10 december 1945 werd de gemeente op de classisvergadering te Rotterdam opgenomen in het huidige kerkverband.
Scheuring
In 1954 voltrok zich een droevige, diep ingrijpende scheuring in de gemeente. De scheiding liep dwars door families en zelfs door gezinnen. Een deel van de gemeente scheidde zich af, en besloot na enige tijd een kerk te bouwen aan de Binnenweg en zich aan te sluiten bij de Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Van dit kerkgebouw werd overigens door onze gemeente in 2018 enkele maanden dankbaar en in broederlijke liefde gebruik gemaakt, tijdens de verbouwing van de eigen kerk.
Nieuw kerkgebouw
De plaatselijke overheid keurde het bestaande kerkgebouw in 1954 af. Op 21 december 1955 een nieuw gebouw in gebruik werd genomen. Tijdens de ingebruikname bediende ds. H. van Gilst het Woord uit 2 Kronieken 6 vers 32 en 33. De gemeente heeft nooit een eigen predikant gehad. Het beroepingswerk heeft tot 2006 plaatsgevonden, soms in combinatie met de gemeente van Ouddorp. Op dit moment bestaat de gemeente uit 56 leden en 44 doopleden. De kerkenraad wordt gevormd door 2 ouderlingen en 2 diakenen.
De vruchten
Het kerkje staat er nog. Als het eens zou kunnen spreken? Wat zou het vertellen uit deze lange geschiedenis? Van zonden, ontrouw, liefdeloosheid, geesteloosheid, óf van gerechtigheid in Christus, van de Heere Die trouwe houdt en Zijn werk nooit zal laten varen, van liefdevolle Vaderlijke zorg en van doorbrekend werk van Zijn Geest? Waarom staat het kerkje er nog? In zichzelf is het niets. Of heeft de grote Landman het nodig? Mag het er daarom nog staan, midden in Nederlands gescheurde kerkakker? Opdat er vruchten gevonden mogen worden in de ware Wijnstok, tot eer van de Landman.