In memoriam mevrouw T. L. van den Noort- van de Velde (87)

In de vele jaren dat wij haar mochten kennen, hebben wij dit telkens weer ervaren. Welk een grote plaats had haar zeer geliefde man, wijlen ds. G.J. van den Noort (1928 -1976) voor haar. Niet alleen als echtgenoot voor haar en vader van de kinderen, maar bovenal als geroepen dienstknecht Gods. De diepe achting daarvoor en het intense meeleven met het ambtelijke leven van haar man, die in de kracht van zijn leven werd afgelost van zijn aardse post, heeft heel haar leven gestempeld. Tot in haar ouderdom. Daar sprak ze over, daar was zij mee vervuld.

Dat zij echter met de bevinding en roeping van haar man zelf niet kon sterven, daarvan was zij zich zeer bewust. En dat zij persoonlijk een Borg nodig had, besefte zij. Een enkele maal lag het wat ruimer in haar ziel, maar tegelijk was er dan weer de strijd of dit wel Gods werk was. Zoals we dit ook lezen in Psalm 3 vers 3. Zij durfde zich daarvan niet veel toe te eigenen. Ze worstelde daarmee. Zij was hierin schuchter en zag uit naar helderheid. Wel sprak zij er veel van, dat de HEERE zo goed voor haar was. Elke keer weer en dat zij dit niet kon begrijpen. En dat voor zo één! En dat in de vele zorgen van dit leven, die haar ook zeker niet bespaard zijn gebleven, zij ervaren mocht dat de HEERE de weduwen staande houdt.

De HEERE kent de harten, van ons allen. Hij vergist Zich nooit. Hij ondersteune de achtergebleven betrekkingen en geve ook voor de bedroefde kinderen en hun nageslacht, dat uit dit sterven nog winst voor de eeuwigheid geboren mocht worden.

ds. W.J. Karels,

Hardinxveld-Giessendam